Dansez...

Desculta, alerg prin ploaia de intrebari fara raspuns...
Cu trupul fierbinte de curaj, ma scufund in marea de vise...
Cu parul despletit de adierea sortii, astept rabdatoare un fior care nu mai vine...
Prin rochia din ce in ce mai transparenta de inhibitii si conventii mi se vede conturul tineretii si indraznelii...
Dansez, calcand in picioare nimicurile de care altii s-ar impiedica...

Cu ochii inchisi, te prind de mana...M-as duce oriunde m-ai purta.

Ador ploaia...

Ploaia asta capricioasa, calda, fara vant. Isi lasa argintul apos in balti adunate pe trotuare care se descompun in unde largi sub pasii mei.
Ador saruturile marunte si umede ale picurilor si mirosul rece si proaspat de dupa ploaie.

Hmm...

Toata lumea scrie despre asta, deci ar trebui sa scriu si eu...Dar decat sa debitez fraze lungi si lacrimogoene, mai bine tac si imi amintesc. Moareta e inca ceva atat de...inspaimantataor si permanent....
Am scris despre el pe vremea cand era in viata, inainte sa se imbolanveasca aici...Nu o sa ma conving ca nu ami e pana cand nu vad...

Deci...

Iubesc Brasovul.

Si nu zic asta in felul conventional, in care isi iubeste aproape toata lumea orasul natal. Eu il iubesc asa cum iubesti un baiat, poate chiar mai adanc si mai organic decat atat.
Iubesc strazile pe care mi-am plimbat visele si dezamagirile, mai ales in zilelel lungi si caldute. Ador sa simt agitatia bulevardelor sau pustietatea stradutelor uitate de lume, pulsul asta ciudat si fascinant al orasului.
Plimbandu-ma, ii simt imbratisarea. Sentimentul de siguranta, de calm si de anything can happen e mai satisfacatopr decat orice altceva. Asa ca merg in continuare, picioarele ma duc singure pe strazi cunoscute pe care nu am mai mers niciodata.
Sub saruturile marunte ale stropilor de ploaie sau mangaiata de vant, orasul ma cuprinde in imensul lui suflet atat de abstract, dar totusi extrem de real...Aproape ca o certitudine, legatura mea cu el e mai puternica decat oricare alta pana acum. Pentru ca am lasat in el o parte din mine...
Sunt lucruri de o frumusete ireala pe care le vad doar cei care stiu unde sa se uite...

Aaaaaaaaaaaaa...

Am emotii..Vreau sa fie maine, vreau sa fei maine, vreau sa fie maine, vreau sa fie maine...

Adoarme-ma...

...spune-mi o poveste. Cu printi si printese, si balauri inspaimantatori cu un miliard de capete.
Tine-ma in brate si lungeste povestea pana cand fara sa-mi dau seama sau asa ma pot impotrivi, mi se inchid ochii si te vad ca prin ceata, in intuneric...Sa-ti simt doar caldura si miscarea ritmica a pieptului. Vorbeste-mi din ce in ce mai incet, pana cand nu mai stiu nimic...

Si chiar daca acum ii cer vietii sa ma tina in brate, sa ma prinda bine de mana si sa ma treaca toate strazile din Drumul meu, imi dau seama ca eu, in esenta, nu sunt facuta sa fiu asa.
Vreau sa strang din dinti, sa alerg, sa ma murdaresc, sa ma lovesc si sa trec prin toate...La sfarsot sa ma stranga plamanii, sa ma doara oasele si sa fiuyu obosita moarta, dar sa stiu ca AM TRAIT. Ca am ajuns unde vroiam.
Ambalajul asta pe care il numim corp e atat de simplu, si totusi atat de complicat...E atat de greu sa ajungi ce e in spatele pielii a muschilor si a tuturor foitelor astea care ne invelesc ca sa incerci sa arunci macar o privire cu coltul ochiului, ca sa cunosti infinit de putin persoana in fata careia stai.
Si totusi, pana sa ajungi inauntru, uneori iti dia seam aca nu mai are nici un rost...

It's soooooo simple :) :)

:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :):) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :):) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :):) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :):) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :):) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :)
It's easy to be happy when you feel loved .